Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

pierwszy gest serca
w tamten czas
świat jak ranek zamilkł

może ze zdziwienia
między krzywymi lustrami
mokrymi od wiatru czy jakoś tak

z kamieniem u duszy tłumiłem
nie zgadzam się
to wbrew logice

teraz pokorne olśnienie
między kroplami jak wtedy
cichą prawdą i łaską śmiechu

trwam zachwycony wędrówką
do kwitnącego sadu
mając pewność

nikt nie zapala lampy i nie stawia jej pod korcem
ale na świeczniku
żeby ci którzy wchodzą widzieli światło


to sens darowanej nam więzi

Opublikowano

Witaj Krysiu :)

To tak jak w piosence „Zdumienie” w niesamowitym wykonaniu Michała Gasza :)

jak chleba kęs
jak człowieka bycie
tak świat ma sens
i ma sens życie

:))))

Nie tak często miewamy takie zdumienia, a wtedy…
jaśniejemy , więc nie sposób żyć z tym tylko dla siebie :))

Dziękuję za odwiedziny, na chwilkę.
Serdecznie pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        A to gratuluję. Trochę tak jak "jestem kobieta pracująca, żadnej pracy się nie boję"
    • @wierszyki    Na cześć bohaterek domowego frontu – pończoch, które widziały wszystko   Rajstopy, ach rajstopy - wynalazek nie lada, myją, czyszczą, włosy zbierają, wszystko się z nich składa. Gumki, szmatki, bluzki z lycry, cuda na kiju, aż człowiek się zastanawia - czy to jeszcze garderoba, czy już geniusz w żywiołowym stylu?   Ale przychodzi moment, gdy życie się plącze - oczko ucieka, a dusza w rajstopie jęczy. Nie pomoże lakier, ani magii dotknięcie - bo co, jak oczko na dole? czasem i nylon potrzebuje świętego wytchnienia. Więc żegnaj, pończocho, królowo recyklingu, matko mopów, gumek i innych wynalazków z zacięciem do czynu. Niech ci kosz lekki będzie, a wspomnienie miłe - za wszystko, co wypolerowałaś w tej dolinie łez (i kurzu). Bo jak widać – nie tylko człowiek szuka sensu w życiu. Czasem i rajstopy chciałyby po prostu odpocząć, - ale gdzie? Na ławce w parku, utopić się w kibelku, czy rozpuścić w zupie?   Ps. Od niedawna doszłam do wniosku, że ten film obejrzeli spece od wymyślania ustaw,  no i natychmiast dopisali ustawy - do tego filmiku - nie inaczej  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Jakoś te dawne mechanizmy społeczne już nie działają, a nowe jeszcze nie powstały i wątpię żeby kiedykolwiek... Ewolucja to jednak setki tysięcy lat, a nie kilkadziesiąt. Nowa rzeczywistość nie pasuje do naszego gatunku.
    • @Rafael Marius własnymi rękoma to zrobiłam:)
    • promykiem lśnię za kurczącymi się liśćmi chłodnym wietrzykiem odciążasz łodyżki tańczę światłem na tobie mieniąc się i odbijając odrobiną małych miłości  złotym gruszkowym popołudniem        
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...