Życie ptaszka Miłoszka

[makarios_]

Zapada Miłosz w sen miły,
bo biegać nie ma już siły,
lub kręcić się niczym fryga...
Zasypia, lecz coś nim wzdryga.

Bo pierwsze mary ciekawe,
stanowią przednią zabawę,
biega tam, jak żaba skacze,
gdyż gonią za nim kudłacze.

Nad jego snem tato czuwa,
troskliwie kołdrą okrywa,
trzymając butelkę mleczka,
śpiącemu poprawia loczka.

Nieraz czuwaniem zmęczony,
zasypia z dala od żony,
zmęczona bowiem opieką,
nawet nie mrugnie powieką.

O świcie ptaszek Miłoszek,
kwili podobnie do Pliszek,
choć głodny jednak wyspany,
bawi się w słońcu skąpany.

Tak dzionek za dzionkiem mija,
mój wnuczuś wciąż bąki zbija,
lecz rośnie przy tym nam zdrowo,
ucząc się życia... morowo.