Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Powiedz Ariadno
ten kłębek
sam wypadł z rąk
czy potoczyłaś go
jak kotu

mężczyźni
koncentrują się na jednym
zwłaszcza ruchomym celu

jak to było
mam zabić Minotaura
czy razem z nim
robić skarpety na drutach

wchodząc do labiryntu
wiele musimy zostawić przypadkowi.




Opublikowano

@Devil_de_la_Muerte_
Fakt może się kojarzyć i tak. Opisany tu kryzys męskości jest jednak z założenia kryzysem w stosunkach męsko-damskich i nie musi się wiązać.... Z drugiej strony Grecja kraj herosów był też o dziwo (to nie do Ciebie) krajem homosexu. No powiedzmy, że chciałem poruszyć pewien problem zatarcia albo rozmycia wzorca. Dzięki za czytanie i trafny odbiór. MM

Opublikowano

Wtedy bardziej komplikowali sobie istnienie. Żebym ja wojnę dla jakieś Heleny wywołał musiałbym na głowę spaść z K2:-)
Stosunki męsko- damskie są na wyższym poziomie nadświadomości:-)
Ja wiem czego one potrzebują a pan?:-)
Zaraz mnie gromem ochrzczą za niezrozumienie. To jest mozaika Parsifala. Albo won i żryj we knajpie i burdelu łachudro skoro inne tobie lepsze:-)
Pozdrawiam

Opublikowano

Myślę, że wtedy było jednak łatwiej. Podążali za uczuciami. nawet aż do wojny bo on tę wojnę wywołał nie dla niej tylko dla swojej żądzy czy ambicji. Były jasne cele. A teraz co? Nawet w Twoim komentarzu. Nie chce się? Bo pytanie nie jest takie jak stawiasz ( czego one potrzebują?) tylko czego Ty chcesz? albo czego my chcemy? I czy wiemy czego chcemy?? A jak nie wiemy to gubimy się w labiryncie i zaczyna nami kierować przypadek. Do przemyślenia MM.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
    • Bez słownika nie rozłożę

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...