Naznaczony

[Szymon_Modzelewski]

naznaczony, on biegnie,
jak kropla po szybie,
gdy jadę pociągiem
i patrze tam,
gdzie me odbicie

on leci, by dofrunąć tam
gdzie echo płynie,
w wielostronną podróż,
z wnętrza na Ziemie
serce, mózg, motyle

powaga na każdy
kierunek echa wydana
każda przyniesie zysk
i żadna nie przegrana

chociaż będą szarpać
i bić w dzwony
by ogłuszyć cel
dla jego korony

młodość - czas,
który nie można zmarnować
czas - młodość której dać,
by dała życie kolorować

lecz wiatr zmienił kierunek
a fale potargał wiatr
musi wybrać co jest celem
by pokonać strach

może to być kilka ich
może to być jeden sam
lecz jeden nie da dwóch
a dwa to nie to co jeden sam

lecz czas wprowadzi je
na poziom wysoki
będą śpiewać ptaki
będą palić się obłoki

i nadejdzie dzień
gdy odejdzie on lub oni
wtedy zostaną tylko
przyjaciele tej przygody

a pod sam koniec
na najlepszy czas, tego Ziemskiego
odejdzie on i jego ego
a zostaną oni i ich złamane drogi

będą płakać
a on będzie się cieszył
będą żałować
a on nie będzie słyszeć

będą przeklinać,
wtedy go nie zapomną
lecz i tak się rozmyje on
gdy wybuchnie jądro

lecz wiedz, poeto drogi
poetą jest każdy,
kto czyta te strony,
a on to Ty i ja i oni