Ptaki lecą dalej

[Bartek Ozdoba]

Prędkość myśli porównana do oka mgnienia
w próżniowej komorze człowieka zamiera.
Żółwim tempem jest trzepot skrzydeł kolibra.

W momencie zamyślenia zaczynam to rozumieć.
Nic nie jest wprost powiedziane. Ptaki lecą dalej
w swej mnogości zmieniając stan skupienia.

Ulotna rzeczywistość budzi mnie o poranku.
Ziemia ucieka wiecznie przed mym ciężarem.
Na śniadanie rozbijam głową ścianę wyobrażeń.

Wychodzę na zewnątrz od strony zachodniej,
by uciec przed cieniem. Niewinność truchleje
w bezruchu, ciekawość w locie kiełkuje.

Rzucone spojrzenie nigdy nie powróci, rykoszet
trafi przechodnia. Zbrodniarz zniknie bez słowa.
Tylko myśli lecą dalej, zmieniając stan człowieka.