Różane ogrody cieni

[Katarzyna Anna Juras]

Lubię patrzeć na ciszę
Jej skrzydła niebieskie
bezgranicznego nieba
Owocem ciszy są swobodne myśli
niczym wolne ptaki szybujące w przestrzeni
Cisza inspiruję.Natchnienie wierszem pisane
Potokiem myśli szumiącym spokojem.
Przerwałam ciszę
kaleczą duszę wspomnieniem
łez krzykiem.

Kamień nie szlifowany
Nie odkryty żyję
i pęka
Słowami wzgardy kuty
Diamentowe wnętrze uśpione
W teatrze gniewnym
Kamień gardzony
Diament niedostrzeżony
Dotknięty czasem przeminie
Zniknie
w czeluściach odległych
Bezpowrotnie zginie

Życie kreśli pijany pisarz
Targa losem krzywa niewiadoma



Szukam światła nocą
ciepła zimą
Jak odnaleźć zieleń w mroku
Gdy zmęczone stopy krwawią
Fale strachu biją
o skaliste życie


Przytul mnie życie
niech ukołysze mnie do snu
ciepły dotyk nadziei


Ja róża
czerwona
od krwi
poległych myśli


W mgłę przemieniam się
Srebrnej nici kłąb
Przecinam ostrzem sznur
Rozsypuje się potokiem łez
Róża szlachetnieje w blasku krwi

Życie bezsensowne
jak próbować w dłonie uchwycić wiatr
Cudem życia
zapomnieć się i gonić po łące wiatr

[innocenty_prędki]

roztrzepane, słodkie...

pozdrawiam :)

[Katarzyna Anna Juras]

to są oddzielne wiersze