Zmiłuj się nad nami

[lucjan1949 bieniecki]

Zmiłuj się nad nami.

Przy wiejskiej drodze, nad miedzą,
Wiekowe lipy cicho siedzą.
Niejedno w życiu już widziały,
Gdyż się od dawna zasiedziały.
W starych konarach liście mienią,
Barwą czerwieni,soczystą zielenią,
W niebo gałęzi ręce wznoszą,
O coś ważnego Boga proszą.

Wśród lip pachnących, stoi w cieniu,
Krzyż w litym ogromnym kamieniu.
We dni czerwcowe tu przychodzą,
Trudy z modlitwą ,Bogiem godzą.
I w cichych słowach i głośnej litanii,
Wołają, Jezu zmiłuj się nad nami,
Zmiłuj się Panie nad polską rodziną,
I nad poczętą bezbronną dzieciną.
Zlituj się Panie, nad grzesznym narodem,
Oddaj Kraj mlekiem i płynący miodem.
Aby świątynie ludzie wypełnili,
Ojczyżnie chwałę ,potęgę wrócili.
Takie modlitwy wierny Naród wznosi,
A Bóg wysłucha i łaskę wyprosisz.

W modlitwę każdą wszystkie się włączają,
Pszczoły i trzmiele ,i z ludżmi śpiewają.
Każdy w gatunku muzykę wygłasza,
W Wielkości Pana łaski nam uprasza.
Lipy też czułe na owadów granie,
Wznoszą do Nieba dziękczynne wołanie,
Bukiet miodowych zapachów zanoszą,
W kadzidle woni, piękno Boga głoszą.
I my do Nieba pobożnie wołamy,
Jezu cierpiący ,zmiłuj się nad nami.

Józef Bieniecki