lekki pejzaż

[Sonia N.]

Spytaj ode mnie złotą łąkę czy pamięta
Twoje włosy jak ocean moją dłoń jak łódź
Przypomnij łanom zbóż jak bardzo była piękna
Pogoda pod sklepieniem fioletowego bzu

Przetnij gęste żyto głęboką wstęgą ścieżek
Namaluj falujący pejzaż w którym tańczy
Rozedrgane słońce Nim wrzesień go zabierze
Niech przypomni lato o smaku pomarańczy

[Emanuel_Wójcik]

ładnie:) płynnie, jednym tchem się czyta, tak jak lubie:D Jedynie mi nie pasuje 3 wers, a mianowice "zbóż" rymuje się z "łódź" chyba nie potrzebnie, bo na moment czytelnik robi pauze, ale to tylko moje takie tam błachoskowe spostrzeżenie:)

[Bajadera]

wiersz kompletnie nierytmiczny, przez co zaburza się płynność czytania.
przesadzone, patetyczne metafory- niepotrzebnie.
pozdr.

[Sonia N.]

Czas się z tym zmierzyć :) Dziękuję za cenne wskazówki i promyk optymizmu.

[Sonia N.]

Bardzo dziękuję za poprawki Marianno :)

[Roklin]

Ładny, sielski obrazek... przyjemnie się czyta. Lubię podobne klimaty, sam często je wykorzystuję... Lato mija, obrazek zostaje...
Ciepło pozdrawiam :)
R. / T.

[Sonia N.]

Właśnie taką pocztówkę chciałam stworzyć. Cieszę się z odbioru :) Pozdrawiam serdecznie.

[Sonia N.]

Oczywyiście, a każda jest cenna. Dziękuję szczególnie za interpunkcję.