Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Dzień w roku

Waldemar_Witek
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Waldemar_Witek

Waldemar_Witek

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

,
Gdzieś nad samotnym grobem, lampka płonie,
strzelając dookoła jasnym światłem,
wieczór chłodny, wilgotny i dżdżysty,
wokół stojący nieruchomi ludzie.
,,
Z daleka widać jak płomień omiata,
postacie zmarzłe z zimna drżące,
ciche szepty i jakieś łkanie,
tak to świeży, przystaję na chwilę.
,,,
Z daleka nie widać mojej osoby,
lecz myśli łączą się, w cichej zadumie,
też miałem bliskich, też za nimi tęsknię
a po mnie?, cóż tego nikt nie wie.
,,,,
Gdzieś niewidocznie, przemknął nietoperz,
mignięcie cienia w świetle cmentarnym,
był i już nie ma, tylko ślad pozostał,
w postaci nagrobka i pamięci niknącej,
,,,,,
To święto wzbudza głęboką zadumę,
czym jest to życie, ta nikła postać,
ten pył świadomości, jak cień nietoperza
w świetle codziennych trosk i obowiązków?.
,,,,,,
Czym jest ta walka między ludzkim istnieniem,
czym jest nienawiść, tępa głupota,
cierpienie zadane w imię kłamstwa,
czym jest ta pieśń o nowym istnieniu?.

Waldemar Witek 01.11.1985r.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Annna2
      Błędy rozumienia Siebie

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Sytzer  Powodów, dla których, tak się stało, Ale wiadomo jed1no, Uczucie i Oddech, się bardzo kochało. Zrozum siebie, nim złączysz, z kimś świat, Przyjdzie ból i cierpienie, to będzie kat. Rada jed1na, jest nam znana, która wiele zmieni, Daj wszystko z Siebie, dla Siebie, a Prawda resztę oceni.    Fajny morał i ciekawy.  Masz trochę błędów, (ale zaczynasz tutaj więc udam że nie widzę)   Co do tych rad mądre i znane- ale bywa że życie swoimi drogami chodzi, i nie zawsze bywamy autorami scenariusza na nasze życie.
    • Sytzer
      Błędy rozumienia Siebie

      Przez Sytzer · Opublikowano

      @Annna2 Dzień dobry, A mogę prosić o rozwinięcie myśli? :)
    • Annna2
      Letnia spowiedź trupa

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Simon Tracy trupizm- antonim piękna - Baudelaire  jest kluczowym przedstawicielem nurtu w literaturze
    • Annna2
      Błędy rozumienia Siebie

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Sytzer ciekawe, witaj
    • Simon Tracy
      Letnia spowiedź trupa

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      Wiersz pisany w hołdzie dla francuskich poetów wyklętych Charles’a Baudelaire’a, Arthura Rimbaud i Paula Verlaine’a których niegodnym dzieckiem literackim godzien się nazywać Nawet nie wiesz, że to już koniec. Mój koniec. Gnije tutaj z wolna, moja Miła, w wypalonych czerwcowym słońcem pokrzywach. Rozpadam się z miłości do Ciebie, przy pomocy much, ptactwa i czerwi. W objęciach raniącego jak Twe słowa i oczy. Dorodnego, zielonego ostu. Na miękkiej pierzynie z wylanych trzewi i krwawego rdestu. Zasłuchany w koncert, przysiadłego na kamieniu konika polnego. W życiowej ruletce. Wszystkie żetony uczuć, postawiłem na romantyczność. Gardziłaś mną. Nie dziwne. Ja sobą też choć niewczas gardzę. Bo miłości nie ma. Powinien o tym wiedzieć taki jak ja wielkiej, nieograniczonej wręcz wiedzy potentat. A teraz w Twych myślach będę jeno mgłą zimną i wątłą, jak śmierć wśród zmierzchu jesiennego. Pamiętaj jednak, że i Ty rychło w czerni grobu i dusznościach trumny się rozgościsz. Młodość Twego ciała, delicją przednią będzie dla larw. Zapamiętaj - Tak oto przemija wielkość tego świata. Mój nagrobny acz i w sercu wyryty cytat. Pamiętaj Miła, że tutaj gnije. W pustych już oczodołach, tylko żałośnie zawodzi wiatr. Zachód słońca nad mym truchłem. Tak magiczny. Tak nie dzisiejszy. A Ty Kochanie śpij słodko. Bezpieczna w swej sypialni. Z kostuchą, czuwającą u wezgłowia. Jej kosa na Twym gardle. Tykającą bomba. Myślałaś, że zmyłaś z siebie ten grzech. Lecz ona jak nikt zna sprawiedliwość. Ona Cię z niego jak i z wszelkich wspomnień i uczuć. Skutecznie wypatroszy.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...