Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Dla niej promyk światła
Dla niej tak naprawdę teraz wszystko się należy
Wiecie jak historia w życiu lubi się pogmatwać
Zawsze dzielnie stała na straży macierzy

Choć nie było łatwo, dała zawsze radę
Zawsze nas wspierała tyle lat z okładem
Choć nie było łatwo, skądś co chwilę kłody
Dawała co miała nie patrząc nagrody

Dla niej kostkę masła
Ach jak lubi masło. Właśnie dzięki niemu może
Świata tego chropowatość zgrabnie tak przełyka
Brzask promyka, ja dam kostkę, ześlij Boże

Bo nie było łatwo, a ona wciąż trwała
Broniła się ciągle, jak tylko umiała
A nie było łatwo, choćby z mężem kłody
Nic nie powstrzymały jej wartkiej urody

Medal za wytrwałość
Mamo. Za to jak te wszystkie trudy życia zniosłaś
Wybacz Rzeko wobec ciebie tę bezczelną śmiałość
Proszę, jak najdłużej chciej z nami pozostać

Opublikowano

Rymy dobre z badziewem się przeplatają. Gdy słowo wiecie przeczytałem k... Gierek się zmaterializował. Jest jednak poprawa i potencjał więc do przodu.Rymy poprawć warto, wyrównać sylabizację będzie ok. Rymowane teksty wielu uznało za przeżytek i to ich błąd. One są esencją poezji. Dobrze że chociaż parę osób stara się je pisać. Wielki plus za odwagę z czasem przyjdą lepsze. Czasem wkurza mnie ten bełkot pisany wolnymi tekstami. Prawdziwa poezja tkwi w rymach od tysięcy lat. Potencjał jest teraz oszlifować trzeba. Czas potrzebny. Często widzę znane nazwiska a teksty do dupy, rymy takie że kijem łomotać ale oni tomiki wydali( ja też) ale nigdy nie sprzedam przekonań że gówno jest złotem. Pewien francuski poeta pisał podobnie. Proszę o więcej nawet bzdur byle rymami bo nas zgniotą tymi pierdołami bełkotliwymi. Poz.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...