Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Oto nasze pożegnanie
całe swoje cierpienie włożyłam w butelkę
i rzuciłam na wodę
a ona kołysząc się delikatnie oddalała się
oddalała się jak przeszłość która tak raniła moje serce
Oto nasze pożegnanie czas rozstania
odejdę ,zamilknę
Moje marzenia ,
moje łzy ,
moje pragnienia
schowałam w pudełku i zakopałam daleko stąd
Oto nasze pożegnanie na zawsze
zniknę
zapomnę
a w sercu wypali się ognisko iskierek które podburzało krew

Opublikowano

nie chcąc obrazić autora zapewne tekst osobisty i takim mógł pozostać - niestety. Wiersz w swych zwrotach jest nie tyle "oklepany" "pamiętnikowy" (i tu pozdrawiam Pana PS) :)) nie porywa, czyta się go jak wytwór z rąk dziecka. Nie znam wieku autora dlatego nie chce tym obrazić, w ogóle nie chce "atakować" tylko zwrócić uwagę, że jest "cieniutko". Przepraszam, ze wtrąciłam swoje kilka groszy, namawiam do wysiłku. Pozdrawiam. Ana.

Opublikowano

Te porównania i metafory coś mi tu nie pasują.Jeśli miało być osobiste to udało Ci się,ale chyba przedobrzyłaś w drugą stronę i jest zbyt osobiste.Czytając miałam wrażenie,że czytam jakiś pamiętnik.... pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...