mylące pozory naszych spotkań

[Birczin]

Strzępy nerwowych impulsów
Chowają się
W spękanych żyłach
Próbują pulsować w stronę życia
Uderzam białym czołem
O rutynowe drzwi
W których utkwiła twoja czarna suknia
Wiem że czekasz na mnie
Po drugiej stronie
I że nawet nieraz tu zaglądasz
Gdy słyszysz pukanie
Ale udajemy że się nie znamy
Że nigdy nie było nas dla siebie
Chociaż przekonanie że odnajdziemy się
Na platanowej wyspie
Przesiąka głęboko
Szparami wynędzniałej jesieni
W nasze szpiki
I kołysze podmuchami zimnych snów
Nie ma nic gorszego
Jak patrzeć na spadające przebudzenie
Lub porozdzierać delikatnie myśli na fragmenty
W nadziei na lepszy kolaż od realizmu