Pod Krzyżem.

[lucjan1949 bieniecki]

Pod Krzyżem.

I czytał będę z Twoich warg,
By słowa nie uronić.
Wsłuchiwał w ból,a łzami skarg,
Swe grzechy zechcę zgładzić.

Tak jak i Matka w bólu trwam,
Ten bodzie i poraża.
Kiedy przy stosie Krzyża mam,
Udziały w Twych Ołtarzach.

Ohyda grzechu zwala z nóg,
I chłosta i poniża.
Pośród ja jeden stoję sług,
W ramionach Twego Krzyża.

I gąbka żółci,kropli krew,
Ze łzami się wymiesza.
Gdy Zmartwychwstania
wskrzesisz zew,
Pamiątką się pocieszam.

I patrząc w czoło gniewnych
chmur,
W rysę pękniętej skały.
Zbiorę z cierpienia wiary sól,
By życiu smaku dały.

Z nadzieją wiosny,przejdzie
próg,
O zmartwychwstania porze.
A my spłacimy z życia dług,
Wiedząc ,że wszystko może.

Józef Bieniecki