nierealni

[Leszek]

przechodzący po brunatnym niebie arion
zwiastował nadejście nocy
popłoch i amok wyludniał
zamroczył
Sarema już nie bała się
piasek przysypał porozrzucane foremki
przychodzili znienacka
migoczący obraz kontury strzępił

każdy był władczy chociaż
początkowo wydawało się że jeden
i tylko jeden
periodycznie doprowadzał ją do szaleństwa
z upływającym więcej
smakowała dokonującego się misterium
różnicami syciła odczucia
bywało że przybyły jakby zapomniał
o rytuale i usiadł

niewiele pamiętała choć strzępy
odczuć i ubrania próbowała posklejać
w ucieleśnione obrazy
przenikania
słyszała że śpiewa
jeszcze czuła obecność i dziwne
bo nie tylko fragmentami owładniętego ciała
sen nie dawał odpowiedzi
czy nagradzał czy karał

[Leszek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zasłuzenie na tyle słów od Ciebie, a nie tylko na proste: gniot, to juz prawie nobilitacja. :)

Natomiast poważniej, to nie uważam aby w wierszu rymowanym zastosowałem zbyt wiele inwersji i tu przekornie zapytam, czy inwersja nie jest przypadkiem środkiem stylistycznym? W wierszu wolnym łatwiej uniknąć szyku przestawnego a i tam w wielu przypadkach znajduje uzasadnienie zastosowania. Zadam jeszcze jedno pytanie, które od zawsze mnie nurtuje: kto i gdzie w teorii literatury okreslił limit inwersji, które stanowią o przeinwersjonowaniu, bądź nie. Pozdrawiam Leszek

[Leszek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Szanowny czytalniku zważ, że nie jesteś pępkiem świata i w przypadku gdy Tobie się nie podoba, to inni mogą być innego zdania.
Drugą sprawa jest Waszmości niekompetencja w sprawach wierszy rymowanych, bo wiedza Twoja o tym gatunku zatrzymała się na poziomie co najwyżej Młodej Polski. Wiersz nieregularny rymowany, jest gatunkiem, o którym jak mniemam nie wiesz zbyt wiele, a i z wychwyceniem rymów w klauzulach masz kłopoty.
Inwersje Cię rażą, to proszę wymień które i podpowiedz jak to zmienić według Ciebie, wtedy dostąpię zaszczytu konstruktywnej krytyki.
Pozdrawiam wszystkowiedzącego interlokutora, który swoimi gniewnymi wypowiedziami, próbuje kreować się na znawcę, a jak tu wykazałem w szczegółach się myli. :)

[Gość]

Taki trochę mistyczny temat...arion tego słowa nie znam więc poszukam jego znaczenia. Pozdrawiam

[Leszek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

czy wszystko musimy ogarnąć swoimi ludzkimi zmysłami? :)

[Gość]

Wg naukowców ludzkie zmysły ogarniają 15% tego co istnieje. Arion mi się skojarzył z tym poetą z wyspy ale już wiem, że chodzi o coś zupełnie innego...ciekawy tekst jeśli ktoś zrozumie przekaz;-) pozdrawiam

[Leszek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak samo nie jest śmieszne jak pod wieloma wierszami, których dotykasz powierzchownie, a domniemuję, że tak jest, po pojawiających się z szybkością karabinu maszynowego, Twoich komentarzach, zostawiasz kategoryczne wypowiedzi. Bluzgasz na wiersze i często obrażasz autorów i to także nie jest śmieszne, bo jest to zwykłe krytykanctwo, a nie krytyka. W tym miejscu od lat pojawiają się, podobni Tobie, którzy autokreacją próbują zdominowac ogoł. Cierpi na tym poezja ale i portal, który stał się pośmiewiskiem w necie.

Co do czytelnika, to masz rację, że odbiera/odnosi się kwalitatywnie, ale w swoim subiektywnym spojrzeniu. Tak jest i zawsze będzie i to stanowi o uniwersalizmie poezji, bo każdy w oparciu o własne doświadczenia, wyobraźnię, znajduje w niej coś innego. Zżymanie się autora na nietrafienie w odautorską interpretację, byłoby swoistym niezrozumieniem roli poezji.
Możesz pogrążać się w niewiedzy, jak i każde z nas w wielu przypadkach, ale z powątpiewania, że zamieściłem wiersz rymowany, wychodzi z Ciebie również, potępiany u mnie cynizm.
Czytelnik nie musi się znać na wszystkich formach poetyckich, bo dla niego tworzymy przekaz, a forma jedynie realizuje funkcje, wspomagające i uwypuklające przekaz. Jednak bez niej, bez dbałości o formę, przekaz jest uboższy i często pokaleczony.
Obrażasz pogardliwym stwierdzeniem, że wiedza pochodzi z Wikipedii, a jak sam wiesz, jest to nieuprawnione, bo nie przecząc, że są tam liczne nieprawdy i przekłamania, to jednak łatwo je zweryfikować w innych miejscach w sieci.
Wróćmy do wiersza nieregularnego rymowanego. Nie z powodu chęci popisywania się wiedzą, ale aby zachęcić innych napiszę, że taki wiersz, to nic innego jak wiersz wolny, jakich tu wiele, ale wykorzystujący nie tylko delimitacyjną funkcję rymów. Tu rymy asonansowe rytmizują, umelodyjniają, pomagają w kompozycji, ale także starają się semantycznie zespolić z przekazem.
Świadome odejście od klasycznego wzorca daje nowe możliwości i może ktoś je lepiej ode mnie wykorzysta.

[Leszek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To miłe, że zechciałeś powrócić i głębiej wniknąć w przekaz. :)