Na krawędzi

[lucjan1949 bieniecki]

Na krawędzi

Liści krocie, na nich rosa drżąca,
Drży na włosach, poświaty miesiąca.
Wiatr je muska, drogą leśną tkane,
Na jesieni kolor malowane.

Na półcieniach gdzie liść jeszcze jary,
Księżyc w pełni wymalował czary.
Dziki, żubry, czarownica staje,
Wielka paproć, gdzie drogi rozstaje.

Na mchu szarym odnogi szpiczaste,
Śpią pająki, olbrzymy palczaste.
Zaś w wykrocie na tle ciemnej jamy,
Niedźwiedź olbrzym, nocą rozespany.

Drzemią wrony, czasem zagrzmi krakiem,
Sowa huknie, strasząc nocy ptakiem.
Cień jak żmija spod zarośli sunie,
Po jagodach w borówkowym runie.

Na polanie pod lasem miasteczko,
Jałowcowe krasnale, nad rzeczką.
Przycupnięte. Blask księżyca spada,
Rząd krasnali, przesuwa i skrada.

Zapłakane rankiem senne mary,
Sieć pajęcza krzyżak i ofiary.
Liść jesienny, chociaż starość złota,
Osiadł złotem, na krawędzi błota.

Józef Bieniecki