w oszołomieniu

[Leszek]

Oliwia milczała
właściwie to przerażenie zdusiło dźwięki
leżała jakby w nieskończoności
otoczona rojem kolorów
czuła dotyki
doświadczane przeciwieństwa potrafiły zapętlić
dominowało powtarzane w myślach
obudź się Oliwio obudź

przestawała panować nad sensem
myśli
świadomość uciekała
do tej pory zawsze mogła nazwać
umiejscowić źródło doznań
wielopalczasta feeria
nie tylko jakaś nic nie znacząca barwa
wszystkie skrywane sekrety
jednocześnie postanowiła kąsać

półprzytomną co rusz budziło z letargu
zniewalające drżenie
kolory spijały wilgoć i pąsowiały
Oliwia czuła nieprzerwanie
stawała się kurtyzaną
dziewczynka z purytańskich przedmieść
mimo wycieńczonych omdleń
i bezliku rozkosznych zasłabnięć

pozostawiły ją nagą
a właściwie to obnażoną
do wnętrza tajemnic
nie budziła się może nawet nie chciała
jaskrawego przebudzenia
co prawda brakowało jej
zmysłowo wyszeptywanego obejmij
jednak gdy przymykała oczy
tęczowy kochanek się ucieleśniał

[mefisto35]

Miło i gładko się czyta:-)

[Gość]

Jak to określa krytyk Żuliński - proezja.

[Leszek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

:)

[Leszek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

a może jaśniej?