SŁOWA

[Andrzej Rajewicz]

1
weź
daj
wydaj
się z moim ja
bo tobie
oddaję
ulubionego misia
ze smutnym okiem
i kluczyki
z białego auta z dobrym logo
i miastami zamieszkanymi
mną w podłej dzielnicy
ale zawsze
zawładnij przeznaczeniami
znaczeniami mnie
określ to
weź
daj
wydaj
się za moje marzenia
prostolinijne
bo tylko tobie oddaję
skrzynkę z narzędziami
ulubiony kubek
kawowy
byś
płakała
bolała
duszą
co ją
zagarniam pokracznie i
próbuję groteskowo
bez mała
wtulić się w ciebie
we włosy niefortunnie
targane w twych
autonomiach
moją ręką
w znaczeniach
co u ciebie
zawsze w bok nieznacznie
obok równoległoboku
pozbawionego linearności
już
w nas nie zaistniała
lub przeciwstawnie
istnieje?
dziewczyno z płochliwym
łzawym
postrzeganiem
cyrklem doświadczeń z
algebry i matematyk
sztuk najwyższych
ujemnie
miernie
dostatecznie
na szóstkę
też już było

2

bo rechot, bo łomot
młot w mózgu
wleciał
głową w płot
mur
i uderzał skrzydełkami owadzimi
pod twoimi powiekami
co je opisałem
dokończyłem
i zabiłem śpiąc w snach jawnych
i rzeczywistych
z
atakującymi
żądłem w oczekiwaniu
nie mając umiaru
nieubrany, niewyraźny
rozmalowany

3

dając ci trzymanie
dając ci wywieranie
dając całowanie
po 179 łyku
miłosnym, piankowatym
smakującym twą
do ust
patynką lukrowatą
czekoladową
zlizując twe cząstki
może i elementarne
w basenie
taplając się w twojej energii
witalności kobiecego
wyrafinowania
pożeram zębami
równymi, białymi
psimi i jak z innych bestii
mielę
rozdrabniam
twą duszę na proch
proszek i węglowy miał
do spalenia w mocnych piecach
z twoim NIE zbyt
bezlitosnym
by to wykuć
wytopić
zapisać
bezlitosnym
by było to
po prawdzie
ani-tej
ani-tamtej
prawdziwej
oddanej
oderwanej
zabranej
danej
nam
tylko uwierz
proszę
bo kocham cię