Adwent

[lucjan1949 bieniecki]

Adwent

Tyś na obłokach Panie z Nieba spływał,
Po adwentowej księżycowej nocy.
Imieniem Bożym Dzieciątko nazywał,
Które od wieków wypatrzyły oczy.

Na skrzydłach nocy, na jutrzni poranka,
Biali Anieli na złotym promieniu,
Przynieśli Dziecię, Bożego Baranka,
By światłem Bożym promieniować w cieniu.

Niesiesz nadzieję jak światło przynosi,
Gdy nocy ciemność w nas nieogarniona,
Dobrze, gdy serce z żalu o nie prosi,
Czasem nadziei jeszcze nieskończona.

Bryła świątyni na nieba szafirze,
Na Światła nadziei oknami mrugają.
Znak przeznaczenia, trzy szczytowe Krzyże,
Proroków święte słowa powtarzają.

Po szkodach nieba, na Aniołów rękach
Przyjmie Dar Nieba niewinna Panienka
Złożysz ofiarę na świata ołtarzu
Boże niewinny. Dla Żydów - zbrodniarzu.

Józef Bieniecki