Zgłoś

deski tu raczej nie rzucę,  ani Ci brzytwy nie podam  ale się rymem wynurzę moż(rz)e w kolejnych dwóch strofach   niech płyną sobie jak statki złożone z poezji papieru  dla Tej co czytać potrafi gdy sternik stoi u steru   niedobrze tonąć jest w żalach a topić je niebezpiecznie opadnie tsunami fala i  znowu będzie bajecznie   no i rzuciłem deseczkę :)      

@infelia 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

a propos roweru- dziś gdy jechałam do lasu,pękła mi dętka. Z "wrażenia" o mało nie spadłam, huk - myślami ze ktoś rzucił we mnie petardą . 

@Florian Konrad W wierszu widzę piękną dwoistość - z jednej strony marzenie o byciu czystym światłem, "jasnością" w dłoniach i ustach ukochanej osoby, z drugiej samoświadomość własnych niedoskonałości. Szczególnie porusza mnie obraz "czarnopiórrego wesołka bez krzyża przy duszy" - to piękna metafora lekkości i radości, która nie potrzebuje religii. A finałowy obraz z pociągiem to cios! Mocny! Bardzo mi się podoba!

@viola arvensis Śpiewasz lepiej niż w operze, a jak jeździsz na rowerze?

@Natuskaa Dla mnie ta fraza "Zapalam światło, ku tobie" jest jak rozjaśnianie przestrzeni między dwojgiem ludzi. A "Nie czas wiercić dziury butem" - to oryginalna metafora na niepotrzebne zadręczanie się, rujnowanie czegoś dobrego własnymi obsesjami. Cały wiersz ma coś z czułego namawiania kogoś bliskiego, żeby wyszedł  z tego "milczenia". Jest w tym dużo ciepła i mądrości o tym, jak czasem najlepszą terapią jest po prostu obecność drugiej osoby. Świetne!