Autoportret

[Vik Z.]

W mojej glowie mysli sie budza powszednie ,
zarazone bakteriami chandry .
Rania dusze , bol sprawiaja ,
o kraty obojetnosci rozbijaja sie ,
glosnym echem dawnych wspomnien krzyczac .
Dopominaja sie swoich praw
slowami ktorych zapamietac nie umiem...
.....jak powoli wsiakaja one w chlonny piasek kartek papieru ,
cierpliwie przyjmujacy nieudolne zdania.....
....wyciszony , zamkniety w najnormalniejszym
kole codziennych trosk , zapominam
ze rodza sie we mnie martwe pejzarze
dni niezapomnianej mlodosci
atramentem malowane terazniejszych wrazen .
Otwieram drzwi ktorych nigdy za soba
nie zamknalem i plynac chce
z wiatrem poezji za horyzont
swojego sumienia , skazujac codziennosc
na bezradne , zobojetniale milczenie .....
..........Slowa plon piekny by przyniosly ,
gdybym umial wyrwac sie
chociaz na jedna krotka chwile z letargu ,
w ktorym tyle lat siebie samego
pograzylem ....