Jedno spojrzenie

[Potok]

Jej oczy głębokie pośród twarzy skryte za czarnymi włosami
jaśnieją jak diamentowe duchy otoczone tańczącymi cieniami
delikatny dotyk słońca na jej ustach spoczywa
swoim boskim swiatłem z ludzkiego wyrazu obraz duszy wydobywa
pośród ludzi tysiąca ją widziec chcę jedynie
upamiętnić jej duszę w zagruntowanej tkaninie
na płutnie ułożyć, usta słodkie zaczarować
do głębi pamięci na wieki schować
i niech wie świat cały
niech widzi piękna obraz wspaniały
bo to czysta dusza, piękno nieskończone
w jednym miejscu,
w strasznej karykaturze na ścianie utkwione ...

[Jan Polski]

Przykro mi, tym razem nie udało się:
na płutnie ułożyć, usta słodkie zaczarować,

albo płÓtno nie te - albo usta. Proszę jednak pracować nad wierszem - w warsztacie.
Pozdrawiam Jan P.