Bydlaki

[lucjan1949 bieniecki]

Bydlaki

Orle Biały nie zniżaj swych podniebnych lotów,
Bo cię wpiszą w gatunek kurzejów, kokotów.
Rozwiń skrzydeł swe żagle, płyń gdzie nikt nie sięga,
I oczami bystrymi sięgaj widnokręga.
Bądź nam wieszczem rodowym, trzeba to piorunem,
Nieprzerwanie w zwycięstwa uderzając strunę.

Niechaj biało - czerwonej honoru nie plamią,
W krzywym świata zwierciadle przeszłości nie mamią.
Wszystkim z góry przypomnij kto ramieniem zbrojnym,
Był wolności szermierzem - Europie hojnym.
Żadnej wojny wichurę nie rozpalał wici,
I niewinność bielą piórem twoim świecisz.

Niechaj twoja historia nie błądzi w legendzie,
A żydo - komuna nie gardzi w przybłędzie.
Odda tobie honory. wiekowe zasługi,
W hołdzie złożą u tronu, w części spłacą długi.
Niech pamięci cudzej i swej nie kaleczy.
Bo wyrzekną i obcy, również własne dzieci.

Gdyby Polska nie Matką, ale mamką była,
Wdzięczność jej się należy, bo cię wykarmiła.
Dla wygody się gardzi, cóż jest wart syn taki,
Których one przywary rozgłoszą - bydlaki.

Józef Bieniecki