Chochole proroctwa

[lucjan1949 bieniecki]

Chochole proroctwa

Chochoł w polu do chochoła:
Coś dzionek za cichy.
Jakoś pustka dookoła.
Wróży dzień nam lichy.

Słuchaj brachu, tam na dachu,
Znów wróble ćwirkają.
Niemiec z Niemcem w garście chucha.
Ziemie wyprzedają.

Stoję tutaj już od wieku,
Gdzie dziad z ojcem stawał.
Takich wrednych wad w człowieku,
Na świat nie wydawał.

Wrogom śni się rozproszenie,
Rady nam nie dają.
Polityczne stąd zdziczenie.
Wszystko rozprzedają.

Bociek lecąc, zniżył latem,
Nad chocholim polem.
Będę wracał, powiem potem.
Jak nie wpaść w niewolę.

I od wczoraj wszystko wiedzą.
Zmienią w skrzypkach strunę.
Same ludziom wyśpiewają:
Bij żydo - komunę.

Józef Bieniecki