Serca cisza

[Józef Bieniecki]

Serca cisza

Z przycupniętej małej chatki,
U podnóża polskich Tatr,
Tęsknych kolęd nucą dziatki.
Niesie w Polskę halny wiatr.

I nadzieja i otucha,
Piękne słowa mroźnych nut,
Śnieżynkami zima chucha,
Narodzenia wielbiąc cud.

Skrzypie wiatrem we szałasie,
W zaśnieżonych zaspach hal.
Po smrekowym płyną lasie,
I w ojczystą niosą dal.

W cichym niebie gwiazd miliony,
Nieme świadki tamtych dni.
Narodzenia biją dzwony,
Niebem ślicznym dziecię śni.

Nieś po górach halny wietrze,
Na Mazowsze, morzem fal,
Niech radością wraca jeszcze,
Narodzenia Boga dar.

Niechaj w sercach nam zapisze,
Narodzenia Boży dzień.
Świętej nocy, serca ciszę,
I oświetla życia cień.

Józef Bieniecki