Morfeusz i Iris

[Maciejjek]

Kiedy Morfeusz schylił głowę i przymknął powieki

natychmiast słońce posłusznie przybrało barwę ciemnej czerwieni.

następnie
gwiazdy na wschodzie wyjrzały
a sklepienie wokół nich rozpostarło się ciemną zasłoną.
Czerń na moment zasnuła wszystko.

Chwilę potem pierwszy promień przebił się przez gęstą materię.
Wobec świetlistej rewolucji ciemność cofnęła się
nie pokonana
wciąż nadając ton i otulając dookoła miękkim dotykiem.

Po środku, w uwodzącym blasku
najpierw pojawili się posłańcy: oczekiwanie, zaciekawienie, przyjemność
Rozłożonymi skrzydłami uwolnili delikatny podmuch podniecenia
który Morfeusz poczuł na prawym policzku swej boskiej twarzy.
Ułożył się na wznak.

I wtedy pojawiła się Iris
idealnie dopełniając obrazu boskiego młodzieńca
bogini delikatnie zstąpiła do swiata pół-żyjącego
dotykając i jednocześnie nie dotykając miejsc
dała się poznać

Tak właśnie Iris uwiodła Morfeusza
Zabierając całego i cała się oddając.


obraz: www.arthermitage.org/Pierre-Narcisse-Guerin/Morpheus-and-Iris.html





maciejjek.blog.pl