międzyjesień

[Bernadetta1]

żółtobrzeżne statki płynące po trawie
poszarpane wiatrem oznaczyły drogę
celem im trzy stopnie przy kamiennej ławie
pod nogami ścielą z mgły firanki płowe

która to już jesień na pożółkłym ganku
spracowane dłonie słońcem zardzewiałe
wzrok z nadzieją szuka horyzontu krańców
wstęgi srebrnosinej od deszczu białawej

kolejny październik zaszumi oddechem
odpowiedzą kaszlem zachrypnięte płuca
wąskie usta milczą pełne cichych zwierzeń
kiedy tylko z liśćmi można portu szukać

[janusz_pyzinski]

"która to już jesień na pożółkły ganku"- rozrzewniłaś mnie Beatko,aż do wstęgi srebrnosiwej od rzęs aż po brodę ,zasunęłaś firanki płowe, rozmarzyłaś portem,oby nie ostatnim - dziękuję za ten wiersz
pozdrawiam słonecznie

[Mariusz_Sukmanowski]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wśród stu tysięcy wierszy o jesieni ( w tym moim:)) twój jest jakby bardziej:)
Bardzo zgrabne to strofki i tyle w nich lekkości ,że ciężar gatunkowy takiej jesieni zupełnie nie "ciążarzy".pozdr

[Bernadetta1]

Januszu...dziekuję:)jeśli rozrzewniłam-milo...
dobranoc
Mariuszu-zatem do kolejnego poczytania;)dzięki...

[Stefan_Rewiński]

Beatka rozmarzona, fajna. Pzdr.

[Jacek_Suchowicz]

bardzo ciekawy ten Twój wiersz - oddaje klimat
powiem tak w tej całej płynącej kompozycji "od deszczu białawej" dla mnie odstaje

pozdrawiam Jacek

[Bernadetta1]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dzięki Stefku za poczytanie:)

[Bernadetta1]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

to przemyslę zatem Jacku to co wytłuszczone;)pozdrawiam