N... i... e...

[Gość]

Nie stwarzaj mnie
na wzór swojego
wyobrażenia.
Do mego wnętrza
podążaj po śladach,
wątpliwie przeze mnie
na wodzie stawianych.

Nie ogarniaj smutku,
który z Tobą dzielę.
Przygarnij, a wtedy
czując zrozumiesz.

Nie pytaj,
kiedy rodzi się
we mnie odpowiedź.
Czekaj.
To trudne, wiem.

...nie wiem tylko,
i tu o cierpliwość błagam,
gdzie prawda,
a gdzie kant
tkanej iluzji?

Bo wiesz,
czasem wystarczy
jedno wielkie - małe za,
by duszę ogarnęły
wątpliwości.

Więc pełna pokory
z odwagą pytam:
Gdzie jest tego
cholernego za
granica?

...nie.
Nie mów nic.
Po prostu czekaj... A.Z.