Oberek

[Józef Bieniecki]

Oberek

Tancerz chwilę przystanął.
Tupnął w deski butem,
Jakby onym podkreślał,
Staropolską nutę.

Chwycił dziewczę w połowie,
Zwinnym obertasem,
Barwną kręcił laleczką,
Trzaskając obcasem.

Niczym trąba wirował,
Wśród par. Snuli tanga,
Walcem ober tańczyli,
Inne przytulanga.

Tańce w tepmie żywiołu,
Szedł przez parkiet z taktem.
Między pary się mieszał,
Wyznaczonym traktem.

Ciągiem rżnęła kapela,
A, że swojska była,
Każdy końca kawałek,
Początkiem zaczęła.

Tak od ucha do ucha,
Aż w ostatniej parze,
Oberkowi złożono,
Poddaństwo w ofiarze.

Józef Bieniecki