Ty też tak masz?

[Gość]

Nie byłam nigdy na pustyni,
a piach w oczach
tak dobrze mi znany.

Choć byłam w przestworzach
przenikając obłoków lekkość,
tak trudno ponownie
wznieść się ponad
przyziemność bytu.

Niejednokrotnie wiatr
szorstkością ludzkich słów
moją duszę smagał,
to wciąż wiele
pokory i odwagi
godne pokazanie
samej sobie twarzy
byt i świadomość
każdego dnia
ode mnie wymagają.

Przez siebie i innych
podjętych decyzji ciężar
choć tak dobrze mi znany,
to każde jego wspomnienie
miękkością kolan
na mokrej od łez podłodze
swój ślad odciska.

Lekkością pisanych słów
Twoja obecność
w samotność się wkrada,
a ja...
Ja uczę moje usta,
by nie zapomniały
smaku sylab Twojego imienia. A.Z.

[MIGUEL]

:)
lepiej bym tego nie ujął Ciarko ...
aż ... ciarki mi przeszły ... super wiersz...
ja ... tak mam ;)
cieplutkie ... M.

[Gość]

Kto wie? Może jednak lepiej byś to wyraził?
Dziękuję. Wzajemnie, pozdr. A.

[MIGUEL]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

...
powiedziałaś wszystko w tym wierszu, nie ma sensu lepiej ... bo lepiej się nie da :)))
pozdr. M.