Na opak

[Józef Bieniecki]

Na opak

Jeśli myślą nie sięgam,
Gdzie oko nie widzi.
Skażon ludzką niewiedzą,
W tej niewiedzy szydzi.
Szuka, mając pod ręką,
Złapanego tropi.
Wyłowiwszy topielca.
Zanużając topi.
Ślepiec wodzi na smyczy,
Niemy uczy czytać.
Czy ja wiedząc o sprawie,
Powinienem pytać?

Iść po wodzie, nie płynąć,
Siąść w drodze okrakiem.
A na nogach pofruwać,
Udając żem ptakiem.

Nauki weźnie u głupca,
Doktorant z papierem.
Kolarz ściga na pieszo,
Na plecach z rowerem.

Czytać słowa opacznie,
Nowym drażnić prądem.
Zapach łąki nazywać,
Spalenizny swądem.
Nie rozmnażać, zabijać,
Chłopów łączyć w pary.
Psychopatę zrozumcie!
Podrzuczcie ofiary.
Najbliższych.

Dzisiaj pewnie jak nigdy,
Szatan ma uciechę.
Miesza w świecie z rozmachem.
Za często z pośpiechem.

Józef Bieniecki