Ostatnia podróż

[Krystyna Es]

Znieść nie mogąc tej tęsknoty nieustannej
do Alicji - swojej żony ukochanej,
zapakował Pan Jeremi starannie - swój sakwojaż,
po czym ruszył drogą w nieznane.

Choć sakwojaż bardzo duży - z trudem zmieścił
właściciela wyobraźnię przeogromną,
humor lekki acz w gatunku najprzedniejszym,
słowa rzadkie, których ludzie już nie pomną.

Nam na ziemi pozostawił swe piosenki,
teksty książek i Kabaret Starszych Panów,
w swej dobroci licząc na to, że choć trochę tym pocieszy
zdruzgotane serca swoich fanów.

Teraz pewnie obejmuje już Alicję
i serdecznie wita swego Przyjaciela,
by za moment pożartować sobie z Dudkiem
i posłuchać, jak Kalina znowu śpiewa.

A gdy w końcu sobą się nacieszą,
to usiądą potem zgodnie, pospołu
aby stworzyć - tym razem w niebiosach,
cud Kabaret - Dwóch Starszych Aniołów.


Wiersz powstał tuż po śmierci Jeremiego Przybory.