powrócę tu ...

[Mateusz]

wsłuchany w lekki szum fal
moczę stopy w pulsującej wodzie
w dłoni trzymam ostatni dar
jaki dało mi morze

tam hen, daleko
za horyzontem wzroku, powoli
na tle płonącego nieba, jak na wielkiej łące
kładzie się spać zmęczone wędrówką
czerwono-zółte słońce

tafla rozświetlonej wody
przytula jak syna swego
jak kochająca matka przygarnia
w bezkresne ramiona
promienie zachodzącego
ostatnie

wieczorna bryza targa moje włosy
wyobraźni warkocze zaplata
osusza policzki z łez
których sól darowuję morzu
na pożegnanie
ślady stóp zostawiam na pamiątkę
by wrócić po nich tu znów
następnego lata

by znów w barwie pomarańczy
rozciągniętej na sennym niebie
zajść wraz z nią w bezkres toni
i odnaleźć tam - Ciebie

patrz ... tu
nieopodal, na piasku
siedzi mały brzdąc
wróci tu kiedyś
jak ja
by odmierzać czas
szukając swojego przeznaczenia
ostatnim blaskiem
zachodzących słońc