żegnaj

[Mateusz]

żegnaj - powiedziała
jakby nic się nie stało
bądź szczęśliwy
ale szczęścia mało
gdy żegnaj usłyszał
z ust, które całowały
namiętnie
szumem lasu, nocy ciszą
które były żywym chlebem
słońcem, tęczą
szczęścia niebem

żegnaj - odpowiedział
jak rażony gromem
dlaczego zapytał
choć wiedział, że kona
że bez niej nie znaczy
już nic
że miłość
słowem strwożona
umarła wraz z nią
że tylko wspomnienie
pozostanie
kiedy w jej ramionach
miało się dokonać
przeznaczenie

czy łzy ciekły tylko z jednej strony
czy dwie wielkie jak brylant
spadły przerażone
z wielkim hukiem
gruchnęły o Ziemię
czy spadła jedna za mnie
a druga za Ciebie
...

pozostaniesz już zawsze
królewną ze snu
because I was to born
to love You