Kobieta lekkich obyczajów

[anaus]

I po co ten uśmiech niepotrzebny nikomu ?
Po skończonym tańcu idziemy do domu
By rano znów wstać i otworzyć wzrok
Czy to nowy dzień ? miesiąc ? czy rok ?
Czy blady świt znów dopada mnie ?
O nie … to zwykły sen o przyjemnościach
romantycznych chwilach
namiętnościach
W zasadzie ?
niepotrzebnych nikomu
a jednak zbliżasz do cudzego domu
By w pijanym szale załagodzić sny
które żyją w środku i próbują wyjść
By wypełnić próżnie która siedzi w Tobie
że najpiękniejsza jesteś tu teraz i koniec
By swoją wartość podciągnąć na duchu
Że ktoś nie zawiedzie, nie poskąpi ruchów
Które znasz na pamięć od świtu do brzasku
Codziennie powielane od lat kilkunastu
Za dwa grosze rude ,które to na puder
Wydajesz o świcie , niwelując zmarszczki
Po udanym szczycie.

[henryk_bukowski]

...wpadła mi szczęka...temat trudny...a wykonanie...słabe..pobieżne...Dotyka bardziej sfery zewnętrznej"owej kobiety"...bez żadnej troski wewnętrznej(duchowej),a to też człowiek:)

[anaus]

bez wątpienia :)