Spowiedź Ciszy

[Snopowiązałka]

Ona była pełna czekania.
Wpatrzona w Ciebie jak w obraz.
Ile słów pisały jej oczy
Patrząc na Ciebie...

Przeklęta.

Układała tamte zdania.
Tyle pytań nieodpowiedzianych
Zadała Ci we śnie.

Przeklęta.

Szeptała w ciszy Twoje imię,
Rzeźbiła je w ustach tamtych,
By brzmiało piękniej.

Przeklęta.

Kochała Cię jak uśmiech słońca.
Szukając Twych słów
Traciła myśli,
By nie być mgłą
Samą na deszczu.

Przeklęta.

Zmieniła dla Ciebie wszystko.
Straciła tylko głos,
Byś nie odszedł.

Przeklęta.

Wpatrzona jak w obraz
Nad Wisłą zmarznięta.
Wiersz jej wydali o Tobie.

Przeklęta.