Cyrk

[Adam Orzechowski]

Struś tu gubi swoje pióro,
co w kapelusz dziecku wpada.
Wata z cukru, lody, chipsy,
w ustach mleczna czekolada.

Akrobaci na trapezie,
klaun i małpka figle psocą,
piłka spadła w łeb żonglera,
i mu gwiazdy oczy złocą.

Dumnie stąpa pan dyrektor,
co w irysie barwy szuka.
Zwraca się do tłumu gapiów
- on nikogo nie oszuka.

Prócz zabawy życie kwitnie,
tu artyści z różnych krajów,
tu mieszanka żartu z trwogą,
wszystko w splocie obyczajów.

Cyrk to przecież jest muzyka,
światła, basy, liny, stroje.
Cyrk to ludzie, to publika,
lud to miłość i nastroje.


*PPT