Samolubny.

[Diego Farmaego]

"Samolubny".

Śląc światu sygnał swojej słabości,
szydząc swym stromym stropem stabilności,
szukając śladów serdeczności,
spływając strumieniem sensualności,
studiując sedno struktur świadomości,
solidarnie szlakiem straceńców szalonych,
staczam się sromotnie spiralą soczystą,
słysząc szmer strachu: sabat "Sodomowy".

Spalonych sytości swąd słodko-słony
- symbol samobójców sponiewieranych,
szczeliny smaku sparaliżował swym "sercem",
śmiechem ścierając szamotanin ślady.
Świeca - syn szarości starannie skrywanej,
sumiennie "suszy" syk sentymentalności.
Szczęście spowite srebrzystą szramą,
szuka spełnienia świętej ścisłości.

Szum szykownej "samodestrukcji", szarga skronie smutne,
szepcząc: "Słońce sędziwe stopi, stwardniałe szału sople".
Spokój sumienia sponiewierał senne skrupuły.
Samolubny stoję, spętany sensu sznurem.

[henryk_bukowski]

...jakoś przebrnąłem..piękna nie znalazłem..."sponiewierany" się czuję:)))-pozdrawiam