Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Samolubny.


Rekomendowane odpowiedzi

"Samolubny".

Śląc światu sygnał swojej słabości,
szydząc swym stromym stropem stabilności,
szukając śladów serdeczności,
spływając strumieniem sensualności,
studiując sedno struktur świadomości,
solidarnie szlakiem straceńców szalonych,
staczam się sromotnie spiralą soczystą,
słysząc szmer strachu: sabat "Sodomowy".

Spalonych sytości swąd słodko-słony
- symbol samobójców sponiewieranych,
szczeliny smaku sparaliżował swym "sercem",
śmiechem ścierając szamotanin ślady.
Świeca - syn szarości starannie skrywanej,
sumiennie "suszy" syk sentymentalności.
Szczęście spowite srebrzystą szramą,
szuka spełnienia świętej ścisłości.

Szum szykownej "samodestrukcji", szarga skronie smutne,
szepcząc: "Słońce sędziwe stopi, stwardniałe szału sople".
Spokój sumienia sponiewierał senne skrupuły.
Samolubny stoję, spętany sensu sznurem.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...