niech się stanie ziemia

[alegoria]

mądry Stwórca zrozumiał potrzebę istnienia
zaczynając na niczym stawiać pierwsze kroki
pomyślał - co uczynię nadam sens głęboki
wyciągnął rękę mówiąc - niech się stanie Ziemia

sześć dni ciężko pracował każdy krok oceniał
na wieczność parafując rzecz swoim imieniem
a gdy stworzył człowieka tchnął w niego sumienie
by z rozsądkiem używał głowy i ramienia

siódmego dnia spoczywał lecz go nurtowało
czy nie za długie ręce przypiął człowiekowi
może jeszcze wszystkiego będzie mu za mało

gdy zapomni żyć z sensem jeśli się znarowi
zniweczy moje dzieło (co by się z nim stało)
ale zasnął zmęczony a sens został w słowie

[Hauru]

Czyta się jak sciąge niesfornego ucznia który przyniósł ją na lekcje religii gdzie katecheta zadał sprawdzian z księgi genezis. "mądry Stwórca" trąci swądem wypchanego trocinami bobra, jest to fraza tak mało zaskakująca i tak banalna że już po pierwszej linijce wiadomo że nic fajnego z tego wiersza nie będzie. Gdyby mądry stwórca zrobił coś głupiego to by może miało sens, ale że mądry stwórca robi mądre rzeczy to jest coś co powinno być użyte w prozie nie w liryce.
Przy tych rękach widać że coś się dzieje, ale niestety nie doszło to do skutku, trochę jak lądujący tupolev co zahaczył o zasadzone przez stalinistów brzozy.