Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Pękła mgła jak mury klasztorne,
Płomień oślepił krwistą czerwienią
Krople na ziemi dzikiemu westchnieniu.

Cień stali i serce swawolne -
Wspólnie kreują To samo wnętrze:
W pełni świadome, otrute powietrzem.

Bieli nuty wybrane
Wśród echa gęstych dzieci
Nicości i Wszechrzeczy,
Kształtom żadnym poddane.

Oczy szalone, obce
Widzą duszę, co klęka.
Cięcie zadane ostrzem
I mur klasztorny pęka.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...