Tatry Legendy Tatr

[Józef Bieniecki]

Tatry-Legendy Tatr

Legendy Tater tajemnicze,
W jaskiniach przykucnięte.
Nocą wylegną na wykrotach,
By snuć historie smętne.

Tajemne światło księżycowe,
Wyłuska wśród jedliny.
Kosmatym stworom doda życia,
Pełza z kosodrzewiny.

A w środku nocy tuż przy drodze,
Ich dusze przyczajone.
Wodzą oczami głuchym traktem,
Pokutą umęczone.

Zbyrkanie w hali niby dzwonkiem,
Ciupaga zgrzytnie w stali.
Chichot niemocy porechocze,
We mgle schodzącej z hali.

Maczugi skalne dzierżą w dłoniach,
Znienacka by uderzyć.
Gdyby nie światło księżycowe,
Trudno by w to uwierzyć.

W innym zaś miejscu z nad urwiska,
Ciskają wielkie głazy.
I stęka ziemia pod ciężarem,
Zadanej skałą razy.

Podudnią głucho nad przepaścią,
Kamieniem w studnię rzucą.
I wczesnym świtem ku jaskiniom,
Wciąż klucząc- chyłkiem wrócą.

Józef Bieniecki