Za bramą

[Bezimienny z Nikąd]

Czy wierzysz jeszcze w miłość, istotę istnienia?
Czy czujesz jej rytmy, zegarem oddania?
Te wieczne słowa prawdy wciąż echo powtarza,
Aniołom na skrzydłach jasnością się kłania.

Wciąż twarz na przeciw wiatrom wystawiasz,
Łzami przemywasz kolejne rany.
Osłabłe ręce proszą o pomoc,
Modlitwa cichnie bólem niechcianym.

Świadomość pustki ziarno rozsiewa,
Zwątpienia korzeń duszę rozrywa.
Pod prąd podążasz brodząc w otchłani,
Płaszczem nadziei siebie okrywasz.

I tak wpatrując się w mętną szarość,
Nie wiesz dokąd prowadzi aleja.
Kieruj się ciepłem, serca podszeptem,
Za bramą strachu troski topnieją.

Za bramą strachu... tam będę czekał.

[Michał_Łahcim]

Wiersz mi się podoba, jedyne co bym zmienił to 'osłabłe' na 'osłabione'.