Tatry-Zza obłoków

[Józef Bieniecki]

Tatry-Zza obłoków

Mistyczną siłą zniewoleni,
Idziemy w górę, wciąż do przodu,
Mimo przeciwieństw jej spragnieni,
Nie liczą trudu i zachodu.

W łańcuchu górskim bloki skalne,
Choć nieruchome ciągle żyją.
Widne ,milczące i mocarne,
Jakby baldachu dachem kryją.

Chociaż okryte wieczną ciszą,
Na górze słyszysz góry mowę.
Tajemne szepty serca słyszą,
I odczuwają ich odnowę.

Chociaż z przepaścią zew wolności,
Dodaje skrzydeł ku przestworzom.
Już bez hamulców pęd możności,
Chce z tobą płynąc chen ku morzom.

Czy pociągają majestatem ?
Czy zmogą burzę ,pory roku ?
A może stoją ponad światem,
I dają spojrzeć zza obłoków !

Józef Bieniecki

[Ran_Gis]

'Jakby baldachu dachem kryją.'

ciekawe..

pozdr. R