Raj...pod warunkiem, że z Jurkiem*

[krowieńczak]

Moja ciotka tak kochała pana Jurka,
że już uczuć nie starczało dla psa Burka,
a nie wspomnę o jej mężu - wujku biednym.
Jurek z chmurek był, a wujek był powszedni.

Ciotka wtedy tylko dom zmieniała w raj,
kiedy wujek, tak jak Jurek śpiewał: daj...

Daj czegoć nie ubędzie,
byś najwięcej dała.
Daj, czego mi dać żadna
przedtem dać nie chciała.
Daj, co mi wzrok zczerwieni
i serce połechce.
Daj, czego chcę od ciebie,
a od innej nie chcę.

I ja ciotkę mą rozumiem doskonale
i wspominam z panem Jurkiem festiwale
i tak marzę, żeby mój powszedni chłopiec
z buzią pełną tej piosenki biegł do okien

Bo ja pokój mam z widokiem wprost na raj,
ale tylko wtedy, kiedy słyszę: daj...

Daj, rankiem daj niebieskim,
daj wieczorem długim.
Daj, przecież zawsze możesz
nie dać po raz drugi.
Daj, czego już nie oddam,
daj mi prosto w serce.
Daj, czegoć nie zabraknie,
choćbym wziął najwięcej.


*może to nie miejsce na takie twory,
ale miłość do pana Połomskiego i do piosenki
panów Kreczmara i Andrzeja
nie daje mi spokoju:)

[Stary_Kredens]

Bardzo fajny i pomysłowy wierszyk , tylko ten rym na początku to za bardzo ograny. Ja też lubię stare polskie piosenki w tym Połomskiego
Pozdrawiam kredens

[krowieńczak]

Dzięki, Kredens:)) Wiem, że muszę jeszcze przy tym podłubać.
Toporne mi te wierszyki do śpiewania wychodzą..

A tu akurat celowo dałam niewyszukane rymy,
żeby nie odciągały uwagi od refrenów, ale wyszła jakaś taka klepanina,
która właśnie odciąga..sama nie wiem.
No coś tu bardzo nie gra - to fakt. Może zwrotki wierszem wolnym napiszę,
albo dam rymy nieregularne. W każdym razie podłubię.

Pozdrawiam:))