z listu do Petronelci
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 16 380
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Witaj Alicjo - moja moja - stare dzieje - wiersz z archiwum -
- miło że czytasz - dziękuje -
Pzdr.uśmiechem.
Witaj - dzięki za miły komentarz -
Pzdr.serdecznie.
@Rafael Marius - dziękuje -
1
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 27 odpowiedzi
- 798 wyświetleń
-
- 26 odpowiedzi
- 616 wyświetleń
-
- 23 odpowiedzi
- 355 wyświetleń
-
- 23 odpowiedzi
- 370 wyświetleń
-
- 22 odpowiedzi
- 393 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Witam - zgadzam się - wiersz prosty ale prawdziwy - dziękuje za szczery komentarz - Pzdr.niedzielnie. Witam - dziękuje ci serdecznie za ten ciepły komentarz - Pzdr.serdecznie. @Andrzej P. Zajączkowski - @Rafael Marius - @wierszyki - dziękuje - -
Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Witaj Alicjo - moja moja - stare dzieje - wiersz z archiwum - - miło że czytasz - dziękuje - Pzdr.uśmiechem. Witaj - dzięki za miły komentarz - Pzdr.serdecznie. @Rafael Marius - dziękuje - -
Przez Annna2 · Opublikowano
Żniwa po dwudziestam drugam julu sia zaczeli. Gbury kosami rznyli zboże, kobziyty za niam w snopki ziójziali. Bez pora dniów łóne na polu doschnóńć musiali. Snopki kele stodoły sia zwoluło, a potam do draszowania w siójsieku łukłodoło. Roboty w lato ziancy buło, żodan sia nie bojał tlo z ptoszkami pospołu wstowoł. Po żniwowaniu rżysko brok buło zabrónować i pole znowój łobsiać. Wciórkam na cias mus zdójrzyć, bo jasiań łu noju przychodziuła chibko. Chałupa- am machluja! Cisza i zietrz Ziesz? Trwają żniwa- od dwudziestego drugiego lipca. Gospodarze tną zboże, kobiety za nimi w snopki wiążą, przez parę dni na na polu schną. Snopki koło stodoły zwalić, w sąsieku ułożyć i potem do młócenia przygotować. Po żniwach trzeba jeszcze zabronować i pole znowu obsiać. Latem pracy huk- nikt się jej nie bał, z ptakami skoro świt wstawał. Trzeba się śpieszyć, by ze wszystkim zdążyć, jesień u nas przychodziła szybko. W moim domu nie może przestać dzień. Mój dom zanosi się dziecinnym śmiechem Miłość znów otula padający drzew cień. Na widok kota pies zamerda ogonem. W moim domu- nie to nieprawda! Na zwykłe cześć i do widzenia, wiatr i cisza, niczego już nie ma. A wszystko inne niosę ze sobą. Do domu- drogą. -
Przez MIROSŁAW C. · Opublikowano
jestem niemowlęciem śliniącym się wśród kolumn i kaplic wyjęte z sennego marzenia chopinady polnych kamieni między piętnem a raną przyszpilone do krzyża wiersze zatrute rozkoszą wszystkiego co w duszy z nieświadomej zasługi tajemniczego wiwarium umacnia w wierze -
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się