Rozmyślania cz.2

[Gość]

Potłuczone słowa potrafią
obudzić w życiu nienawiść

Pochylone łzą niebo
gęstnieje w dotykach miłości

Rdza na duszy krzyczy
żądając bożej iskry

klęka zimnym płomieniem
na kroplach serca

W kilku prawdach jeden fałsz
spowiedź bezdomnego sumienia

Nadzieją wyczerpane oczy
zapomniały smaku drżenia

i trwają buntem w niebie
honor taki obcy, że aż słodki

zdawałoby się każdy z nas go ma
…a jednak

Nie raz nocą myśl zabija człowieka
lecz od duszy kamień - potrafi być bardziej ludzki

[magda onuch]

dużo u Pana tych rozmyślań, nieco jednak one smutne, może "wyczerpane od nadziei"...

czytałam dużo lepsze i pełniejsze nadziei Pańskie wiersze, czyżby jesienna melancholia wdarła się pomiedzy słowa?

pozdrawiam, Magda