Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Zgłoś

  • Niestety, Twoja zawartość zawiera warunki, na które nie zezwalamy. Edytuj zawartość, aby usunąć wyróżnione poniżej słowa.
    Opcjonalnie możesz dodać wiadomość do zgłoszenia.

    ×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Przywróć formatowanie

      Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

    ×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

    ×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

    ×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.

    ×


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • Leszczym
      Kołnierz drzewa przy stu pomocnych maluj

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Perykles Też nie bardzo wiem o czym i o kim, ale bardzo dobry tekst to jest. Ja w tym mega dużo widzę poety, poetki i tekstu, wiersza, piosenki. Jakby o grze w kreację to jest :))
    • Berenika97
      próg

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Czarek Płatak To niezwykle niepokojący wiersz - "łapie" człowieka w momencie ostatecznego zawieszenia – "o krok" od przejścia na "drugą stronę", z której już nie ma powrotu. Zastyga w geście wiecznego niedosytu, a całe jego "znikanie" staje się tym właśnie niedokończonym ruchem. Niezwykły jest motyw "rachunku za raj", sugerujący, że cena za utraconą niewinność lub szczęście jest właśnie ta niemożność ostatecznego odejścia. Finałowe, desperackie pragnienie, by "złamać się na zawsze", jest paradoksalną nadzieją na koniec męki zawieszenia.
    • huzarc
      Matoha

      Przez huzarc · Opublikowano

      @Leszczym na jedno wychodzi;)
    • Leszczym
      warunek

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @lena2_ Mega tekst. Ja akurat tak zdradzam w co drugiej rozmowie, ale to ja :) Ten tekst też mówi o tej całej poetyckości poetki, wiesz że to jakby życie wręcz jest wierszem i  brakiem zdrady :)
    • Berenika97
      Gdzie Gaśnie Dziecięcy Śmiech.

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Migrena Napisałeś wiersz, który boli - i powinien. Nie schowałeś się za metaforą, nie upiększyłeś tego, co brzydkie, nie dałeś nadziei tam, gdzie jej nie ma. I potrzebne. Bo ktoś musi pisać o dzieciach gasnących, o śmierci z twarzą anioła w masce, o tym, że w kasie nie ma cudu, a człowiek rozpływa się w systemie. Łatwo pisać o gwiazdach. Trudniej o numerku w kolejce do ratunku. Ale właśnie takie wiersze - te, które nie dają spokoju, te, które smakują formaliną zamiast miodem - są świadectwem. Dałeś głos cichym korytarzom, łzom bez adresata, modlitwie, która wisi w powietrzu. I może właśnie to jest sens poetyckiego świadectwa - sprawić, żeby ktoś przeczytał i nie mógł już udawać, że nie wie. Bardzo poruszający, jestem pod ogromnym wrażeniem.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...