Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

cisza
dwadzieścia stopni poniżej słowa
biały zaspany underground
las dymi już cieniem
wykrusza sadzę wron
za godzinę za plecami wybuchnie miasto
wepcha pięści w uszy

modlę się o jakikolwiek kształt
imię wyłamane z żebra
trop jak smagnięcie śniegu
ucieczka donikąd

  • Odpowiedzi 41
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Bardzo ładny w całości. A w szczegółach

las dymi już cieniem
wykrusza sadzę wron


a później

modlę się o jakikolwiek kształt
imię wyłamane z żebra


i wciąż za mało

trop jak smagnięcie śniegu
ucieczka donikąd


Tak to czytam - pozdrowienia.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



A po co ma być ładny fonetycznie ? :)
Peel nie modli się o ucieczkę, tylko o kształt (jakikolwiek) -imię -trop, a z modlitwami tak już bywa, że zdarzają się źle określone, daremne, absurdalne, skierowane pod zły adres, czasami obracają się przeciwko nam, gonią nas lub są tropem (naszym tropem)...
Dziękuję.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jednak kobieta... :)
Okrutnie mi się widzi wiersz. Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



A po co ma być ładny fonetycznie ? :)
Peel nie modli się o ucieczkę, tylko o kształt (jakikolwiek) -imię -trop, a z modlitwami tak już bywa, że zdarzają się źle określone, daremne, absurdalne, skierowane pod zły adres, czasami obracają się przeciwko nam, gonią nas lub są tropem (naszym tropem)...
Dziękuję.

Ładny fonetycznie mógłby być, wszak ci to wiersz. Kiedy peel się modli, znaczy wierzy, a w każdym razie stara się wierzyć, niechaj więc pozostanie konsekwentny. Puenta stoi /tam gdzie stoi/ w sprzeczności, nie spaja się z resztą. Idąc tropem Franki i owszem, zgadzam się, ale pod warunkiem, że dwa ostatnie zapiszemy jako dwa pierwsze drugiej strofy. Ponadto dlaczego w tak urokliwą miniaturę wepchał autor dwa razy przyimek za w jednym wersie?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



A po co ma być ładny fonetycznie ? :)
Peel nie modli się o ucieczkę, tylko o kształt (jakikolwiek) -imię -trop, a z modlitwami tak już bywa, że zdarzają się źle określone, daremne, absurdalne, skierowane pod zły adres, czasami obracają się przeciwko nam, gonią nas lub są tropem (naszym tropem)...
Dziękuję.

Ładny fonetycznie mógłby być, wszak ci to wiersz. Kiedy peel się modli, znaczy wierzy, a w każdym razie stara się wierzyć, niechaj więc pozostanie konsekwentny. Puenta stoi /tam gdzie stoi/ w sprzeczności, nie spaja się z resztą. Idąc tropem Franki i owszem, zgadzam się, ale pod warunkiem, że dwa ostatnie zapiszemy jako dwa pierwsze drugiej strofy. Ponadto dlaczego w tak urokliwą miniaturę wepchał autor dwa razy przyimek za w jednym wersie?

Wiersz kłamałby perfidnie, gdyby upiększał moment dla peela "brzydki" i bolący, wszak to nie szept ruczaju, tylko "wybuch miasta :)
Nie przeceniałbym "wiary, która czyni cuda" ;) Puenta stoi, jak malowana ! :)
Po to autor wepchał dwa przyimki "za" w jednym wersie, by z fonetyki zrobić użytek, a nie świecidełko :)
Opublikowano

Wracam jeszcze, żeby podkreślić, że w moim odczytywaniu wszystko gra."Imię wyłamane z żebra" to tylko kaleka próba zbilżenia, zostawienia znaku. Stąd też

trop jak smagnięciem śniegu

chwila czegoś, co boli chłodem i dalej tylko ucieczka; może być nią również modlitwa.

Twoje miejskie skojarzenia, Marku, przypominają mi to, co opisałam kiedyś w ten sposób

póki dzień nie zapłonie
póki nie ryknie poranny apel samochodów
a wtedy miasto gorliwie zerwie się na nogi
żeby stworzyć korek
zupełnie jakby wkładało sobie palce do gardła
w ramach porannej toalety

Opublikowano

Bardzo mi się podoba ten wiersz.
Modlitwa w pewnym sensie jest ucieczką donikąd. Bo niby dokąd? Czy ktoś umie na to odpowiedzieć? Jest ucieczką od rzeczywistości, od świata - a więc donikąd - podobnie jak marzenia, twórczość artystyczna, narkotyki i te pe. :-)
Wiersz w moim odczuciu wyraża pragnienie miłości, bliskości, znalezienia najbliższej kobiety - ale nigdzie jej nie ma, ona nie istnieje, a dokoła jest wiecznie zapadająca noc i bezduszne miasto - nasz XXI wiek.
Ta ciemność i to straszne miasto, i ta beznadziejna samotność - ja tak samo postrzegam tę rzeczywistość, tak samo koszmarnie, w tych samych wizjach. Dlatego bardzo mi się podoba Twój wiersz.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Somalija strzyga miała pazury i kły. kłapnięcie jej szczęk przypominało niezatrząśnięcie stalowego wieka trumny w ciemnej i wilgotnej krypcie bez końca. i długo jeszcze rozchodziło się echem... ponoć była wrażliwa na srebro, tak przynajmniej było u Sapkowskiego w jego Wiedźminie. można też było ją podobno odczarować.. 
    • @tie-breakDziękuję Ci. Mam bardzo podobne zdjęcie.  Pozdrawiam serdecznie. 
    • Nie będziesz mi mówił   Nie będziesz mówić co robić mam Jak tworzyć i pisać wiersze Gdzie jego siła ale mój żal Przelewa się teraz przez ręcę   Nie będziesz mówić co robić mam Gdy spadam leciutko jak deszcz Bo zbłądze pośród sztormów i fal I krzyk swój znów poślę na żer   Nie będziesz mówić co robić mam Choć bunt byłby to bez powodu Bo słoną ciszę oraz chłód skał Ze sobą zabiorę do grobu  
    • @Migrena Ten wiersz jest bez wątpienia ambitny, totalny i silnie metafizyczny. Stanowi zapis kosmologicznego apokryfu, na wzór wielkich mitów o stworzeniu. Łączy ich tradycje ze współczesną poetycką metafizyką. Tworzy zatem własną mitologie po końcu świata, czyli pisaną językiem poezji „po Bogu i po języku” i układa w ten sposób poemat metafizyczny najwyższej klasy, o sile i ambicji rzadko spotykanej w poezji współczesnej. Znakomicie łączy język teologii, kosmologii i poezji.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Ta zwrotka idealnie pasuje do zdjęcia. Może dlatego, że ostatnio dużo "poluję" na fotografie, jestem jakby przewrażliwiona na to, co mówią nam obrazy. Właśnie nie słowa czy muzyka, ale obrazy.  U Ciebie odczytuję intensywne przekonanie, że trwanie jest ciągłością, a śmierć to tylko jedna z wielu przemian, metamorfoz. W zależności od tego, w co kto wierzy, mogą to być przemiany energetyczne, duchowe, kosmiczne, nawet biologiczne - co nie zmienia faktu, że to, co istnieje, istnieć będzie zawsze. Przemijanie związane jest z upływem czasu, ale nie z bytem, jako takim. Przemija wyłącznie jakaś forma jego urzeczywistnienia się, aby mogła zastąpić ją inna.   Może moje zdjęcie się nada, aby uzupełnić komentarz (zestawienie kwitnienia i śmierci, pokazanie, jak bardzo blisko mogą być jedno przy drugim).   Przemijanie - Tie-break, sierpień 2025 r.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...