Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

białe ściany
tworzą z sufitem ciasną przestrzeń
w klatce koloru sinej zimy
czekam zlękniona
na zieleń

zielone szaty mają anioły
królestwo w podziemiach windą w dół
zszywają cięte na kawałki
radość i rozpacz
pół na pół

sen nie przychodzi na zawołanie
sufit chichocze rzędem smutnych lamp
niełatwo w uśmiech składać usta
oszukać w bólu
drżenie warg

tam gdzie na bieli odcisk dłoni
tu byłem krzyczy żegnany dniem
w obramowaniu dwóch kolorów
szczerzą kły mojry dwie otchłanie
próżnia – tlen

Opublikowano

stoję, jak wryta, Izo.

była tam nie była - deja vu
zna białe ściany i nie zna
i jechała tak: światło mrok
światło mrok
zresetowana

wracałam, żeby wrócić.


ściskam.
ważny wiersz, taki, który zapada, którego nie sposób zapomnieć.
wspaniale wracasz
:*

Opublikowano

Pierwsza!!!

Hurrraaa! Pierwsza komentuję ten doskonały tekst.

niełatwo zaschłych ust uśmiechem - oj, to jest... niefortunne, Babo!

zrobiłabym:

niełatwo uśmiechem zaschłych ust ...

synestezja zostaje, inwersja znika;)

Ale wiem - to nie miejsce na poprawki. Przepraszam. Tekst i tak jest piękny.

Para;)

Opublikowano

Gratuluję Babo Izbo. Bardzo dobry utwór. Czuć jak nie wiem co, od niego aż kipi.
Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jednak nie pierwsza, nasza Magdusia jednak szybsza!
Droga Aniu; masz jak zwykle rację, przemyciła mi się ta inwersja
całkowicie samowolnie! Zaraz ją ciach, ciach! Moim zdaniem, na poprawki zawsze
miejsce i pora! Serdecznie dziękuję za uważne czytanie i radę,
serdeczności
- baba
Opublikowano

Witam serdecznie - miło znowu cię widzieć - wiersz ważny to mało powiedziane - bardzo ważny
i to bardzo - bo trafia i to głęboko aż za serce -
A zresztą co tu dużo mówić - wiersz się sam broni zachęca do pozytywnego odbioru .
Miło że znowu będziesz nas raczyć dobrą poezją miła Izo .
pozd. i życzę radosnego wieczoru

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Najbardziej się cieszę, że przeczytałeś. Lubię czytać Twoje komentarze pod wierszami,
choć ten, wprowadza mnie w lekkie zakłopotanie. Dziękuję, odpozdrawiam serdecznie
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Bieszczady są piękne, zielone, jesienią tęczowe, opiewane w poezji i piosenkach
np."zielone wzgórza nad Soliną"! A mnie się dalej marzy kurna chata!
Nie wiem jak w Bieszczadach, ale u nas w zielonych ubraniach pracują anioły.
Serdeczności
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Wcale nie dziwi ilość postów, wiersz wart przeczytania.!
Fajnie wplecione rymy, odbiór pozytywny.
Pozdrawiam... :)
Dziękuję Nata, nad "i" się zastanowię, może się bez niej lepiej czyta, płynniej.
Lubię, jak moje wiersze są zrozumiał, przecież piszę dla odbiorcy, czytelnika,
nie tylko dla siebie.
Wyjaśniam: w szpitalach, które znam (a znam kilka), sale operacyjne (nie wiem dlaczego),
usytuowane są w poniżej parteru. Chirurdzy w zielonych ubraniach, zielone prześcieradła
na sali operacyjnej. Złote mają ręce, czynią czasem to, co niemożliwe - z powodzeniem.
Czasem się nie da.
Tak, lepiej bez "i" - poprawiam, dziękuję bardzo,
Ściskam - baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję za przybycie, miło Cię czytać, Anioły w zieleni - chirurdzy, pełni są właśnie nadziei na nasze wyzdrowienie, my z tej nadziei czerpiemy chęć do życia. Dają czasem i życie.
Za "piękny" - dziękuję serdecznie, to będzie zachęta do pisania.
Uściski - baba

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nareszcie zgoda na ekshumacje... Choć czasu upłynęło tak wiele... Bolały wspomnienia w cichy szloch przyobleczone, Padało nocami tysiące łez…   Zgoda niepełna... częściowa... Wciąż więzną w gardle niewykrzyczane słowa... O bólu który w kresowych rodzinach, Tlił się przez kolejne pokolenia...   A przecież każdy człowiek, Zasługuje na godny pochówek, By migocący znicza płomień, Cichym dla niego był hołdem,   By kamienny nagrobek, Wiernie pamięci o nim strzegł, Imię i nazwisko na nim wyryte, Milczącym pozostało świadectwem…   Nareszcie godny pogrzeb… Polaków zgładzonych przed laty okrutnie, Przez w ludzkich skórach kryjące się bestie, Pogardą i nienawiścią nocami upojone…   Tamtej strasznej nocy w Puźnikach, Ciągnąca się noc całą mordów orgia, Dziesiątki bezbronnych ofiar przyniosła, Zebrała śmierć okrutne swe żniwa.   Bohaterska polskiej samoobrony postawa, Chaotyczna desperacka wymiana ognia, Niewiele pomogła i na niewiele się zdała, Gdy z kilku stron zmasowany nastąpił atak.   Spod bezlitosnych siekier ciosów Banderowskich zwyrodnialców i okrutników, Do uciekających z karabinów strzałów, Pozostał tylko wypełniony zwłokami rów…   Po tak długim czasie, Nikczemnego tłumienia prawdy bolesnej, Przyodziewania jej w kłamstwa łachmany podłe, Tuszowania przez propagandę,   Dziesiątki lat zwodzenia, Kluczenia w międzynarodowych relacjach, Podłych prób o ludobójstwie prawdy ukrywania Oddalały żądanych ekshumacji czas…   By w cieniu kolejnej wojny, Niechętnie padły wymuszone zgody, By pozwolono pomordowanych uczcić, Na polskich kresach w obrządku katolickim,   By z ust polskich księży, W cieniu tamtych zbrodni straszliwych, Padły słowa o Życiu Wiecznym, By złożono trumny do poświęconej ziemi…   Choć niewysłowionych cierpień ogrom, Milionów Polaków na kresach dotknął, Czapkując radosnym z dzieciństwa chwilom, Otulili czule swe wspomnienia pamięcią.   I gdy snem znużone przymkną się powieki, Wspomnieniami w blasku księżyca otuleni, Pielgrzymują nocami do sanktuariów kresowych, Starzy zza Buga przesiedleńcy.   A gdy niejednej księżycowej nocy, Starzy siwowłosy kresowiacy, Modlą się za swych przodków i bliskich, My także za nich się pomódlmy…   Za pomordowanych w Puźnikach, Za zgładzonych we wszystkich częściach Wołynia, Niech popłynie i nasza cicha modlitwa, Przyobleczona w piękne polskiego języka słowa…   - Wiersz poświęcony pamięci Polaków pomordowanych w Puźnikach w nocy z 12 na 13 lutego 1945 roku przez sotnie z kurenia Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA) Petra Chamczuka „Bystrego”.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

           
    • Jar na głaz; a tu ile może jeżom Eliuta - załga raj.  
    • Mat Ina - żet, ale że ty zbiorom, i moro bzy - też Ela, też Ani tam.    
    • Gór udar; rad ucięto w kwotę, i cuda - radu róg.  
    • @Migrena Najserdeczniej Dziękuję!... Z całego serca!... Pozdrawiam!   @violetta I słusznie!... Pozdrawiam!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...