Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jak Ty nie możesz tego ścierpieć, że ktoś jest taki jaki jest, nawet jeżeli jest grafomanem, czy nie jest grafomanem. Dziwiłem się nawet, ze Cię tak długo tu nie było. Ale w końcu też nie darowałeś, nie odpuściłeś sobie, i napawasz się tym swoim, czy nie swoim wierszykiem komentatorskim (jak sfrustrowane dziecko), że chociaż tak możesz zaistnieć w poezji.

Bo czy to naprawdę Tobie wyszedł rzetelny komentarz? Czy nie opuściłeś kilka wersów tego komentarza? W każdym razie w literackim serwisie recenzenckim e-poezja sprawa ma się tak (mniejsza już z tym pod jakim i kogo wierszem, ale nie mniejsza o komentatora nick i datę):



wierszokleci grafomani
na serwisie rozhulani
piszą teksty paranoje
jak to czytam to się boję

.........................................


arytmicznie tekścik kroczy
trwożąc biedne moje oczy
rymy piękne patos słowa
pierwszorzędna Częstochowa


no i teraz zakończenie
rymem swoim nic nie zmienię
choć sam również bohomażę
czytelnika często straszę
choć mym piórem słabo władam
jedną prawdę wam powiadam

puenta rymów jest takowa
aby bacznie ważyć słowa
nie powielać starych klisz
najpierw czytaj później pisz
i publikuj z roztropnością
"ilość jest pseudo jakością"*

no a teraz mądre zdanie
czyli wiersza podsumowanie

"koniec i bomba
kto czytał ten trąba"**



*E. Stachura
**W. Gombrowicz


05-03-2006 22:08 Mathatjah



Jeżeli to Ty sam się kryjesz za tym (powyższym) nickiem, to niechże odpowiem Tobie Tobą, jak do czarownika:


do czarownika

och liryka czarownika
w rymie pięknym się zamyka
śliczne fleksje patos słowa
pierwszorzędna częstochowa

czymże się kierujesz jakim honorem
że porównujesz peela z autorem
czyżby brakło ci kultury
że używasz słów na mury

bo to infantylny sposób
w traktowaniu innych osób

nie mam urazy czytam poprostu sobie wierchole
a takich błaznów to ja poprostu z góry ...


14-03-2008 11:00 Mathatjah



Pozdrawiam
Opublikowano

także ja się kryję pod nickiem mathatjah, widzę że kolega śledzi mój fach komentatorski,
zrozum wijo, po raz kolejny to napiszę, kiedyś spędziłem ponad godzinę na napisanie komentarza a ty mnie zwyzywałeś, tak więc już się nie silę i idę na łatwiznę
i po raz setny napiszę ci zdanie. Jako komentator mam pełne prawo do pisania swoich subiektywnych odczuć, a biorąc pod uwagę to, iż nadal mi się cholernie nie podoba twoja składnia, a przede wszystkim to w jaki sposób podchodzisz do treści swoich wierszy. Próbujesz coś napisać ale wychodzi z tego totalna mamałyga. Już ktoś wyżej napisał że wystarczy zmienić dwa słowa i o czymkolwiek może być ten wiersz. Niestety takiej poezji nie trwaię i nie trawię autorów którzy się pieklą, bo ich wierszyk dostał złą recenzję. Oj wijo oj wijo kiedy ty to zrozumiesz i zluzujesz. Peas and love((-:

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Czy ja się pieklę, owszem ale bronię, jak najzacieklej, jak najlepiej potrafię, i jak najbardziej na to zasługują moje wiersze. A poza tym to nigdy nie byłeś i nie jesteś szczery, a choćby dlatego, że tym wierszykiem, bądź znamiennym cytatem z tego wierszyka: „ilość jest pseudo jakością” poszedłeś na łatwiznę już chyba z pięć razy na tym (co teraz jesteśmy) portalu.
I nie mam nic do tego, że Ci się nie pasuje moja twórczość, i nie podoba się moja składnia, jakoż to jest Twoja wola i Twoje upodobanie. Ale mam wątpliwości czy to, co piszę to jest mamałyga. Już średnio rozgarnięty człowiek łapie treść moich wierszy, a Ty jakoś nie możesz, ale powtarzam, inna sprawa i Twoja wola czy Ci ta treść podchodzi czy nie podchodzi, czyli czy się z nią zgadzasz czy nie zgadzasz. W każdym razie gryzie Cię, że jest taka jaka jest, bo wywołuje taką oburzającą Twoją reakcję, a winę zrzucasz na mamałygę (na niezrozumienie).
A powtarzanie argumentu „że wystarczy zmienić dwa słowa i o czymkolwiek może być ten wiersz” jest całkowicie niedorzeczne”, bo to samo można zrobić z każdym lepszym wierszem, każdego słynnego czy nie słynnego autora. I w ogóle uważam, że to nie ja, tylko Ty i niektórzy pieklicie się na mnie dlatego, bo moje wiersze są tak bardzo rzeczowe i jednoznaczne. I wcale nie mówię, że są łatwe, bo naprawdę są trudne. Ale kto powiedział, że mają być łatwe. Poezja Norwida, czy Dickinson też była trudna, a nawet bardzo trudna, wręcz nawet nie do przyjęcia dla im współczesnych krytyków i czytelników. I proszę mi nie zarzucać porównywania się z kimkolwiek, po porównuję tylko zjawisko niezrozumiałości, a nie nieporównywalną twórczość.
Zresztą za chybiony argument uważam też podpieranie się cytatem „ilość jest pseudo jakością", czy Ty naprawdę wiesz, co Ty cytujesz. Albo to jest cytat wyrwany z kontekstu, albo trzeba go rozumieć słowo po słowie. Pytam się więc, czy to mała ilość, czy duża ilość jest pseudo? Pewnie jak dla kogo, czyli dla rozpisujących się – duża, a dla oszczędnych (w słowa) – mała ilość. Ale tak naprawdę, to wcale nie ma żadnej reguły, a jest tylko pewnego rodzaju umiejętność, albo nie ma tej umiejętności, czyli talentu twórcy.
No i ja pewnych rzeczy (przynajmniej dla mnie niedorzecznych) nie zrozumiem i więc nie zluzuję swojego stanowiska, poza tym, że dopóki będę wierzył w to co robię, dopóty będę wierny sobie i Bogu, a właściwie Bogu i sobie. I już mi się nawet nie chce odnosić (szerzej) do grochu i miłości, bo pośrednio już przecież się do tego odniosłem. Pozdrawiam
Opublikowano

tylko gdzie ja w swojej wypowiedzi powiedziałem że twoja poezja jest niezrozumiała, ona jest wręcz odwrotnie łopatologiczna, trywialna, a napisałem mamałyga, ponieważ nic nie wnosi,
już ktoś powyżej napisał, że to "fanaberie do tworzenia innych fanaberi"
pitu pitu dla błękitu

pozdr
p.s już nie będę zaglądał pod twoją twórczość, masz swój punkt widzenia, masz swoją manię twórczą i widzę, że sugestie, podpowiedzi wyrzucasz na śmietnik, twój wybór, twoja poezja.

p.s ja jak kiedyś uczyłem się podwójnego salto z drążka i kolega podpowiedział mi pewien szczegól, wysłuchałem go i po jakimś czasie poprawiałem się na tyle że zrobiłem potrójne salto.

a u ciebie jest tak jakbyś podczas wykonywania przewrotu spadał i uderzał plecami w materac, na podpowiedzi o poprawienie techniki ruchu i sylwetki ciała, ty krzyczysz, że to twoja technika i obijanie materaca ci się podoba i że to twoje plecy i ból ci nie przeszkadza



tak ja to widzę
pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Tyle przecież jej zawdzięczamy, Poprzez liczne burzliwe wieki, Ostoją nam była naszej tożsamości,   W ciężkich chwilach dodawała nam otuchy, Gdy cierpiąc wciąż pod zaborami, Przodkowie nasi zachwyceni jej kartami, Wyszeptywali Bogu ciche swe modlitwy.   Gdy pod okrutną niemiecką okupacją, Czcić ojczystych dziejów zakazano, A pod strasznej śmierci groźbą, Szanse na edukację celowo przetrącono,   To właśnie nasza ojczysta historia, Kryjąc się w starych pożółkłych książkach, Do wyobraźni naszej szeptała, Rozniecając Nadzieję na zwycięstwa czas...   I zachwyceni ojczystymi dziejami, Szli w bój ciężki młodzi partyzanci, By dorównać bohaterom sławnym, Znanym z swych dziadów opowieści.   I nadludzko odważni polscy lotnicy Broniąc Londynu pod niebem Anglii, Przywodzili na myśl znane z obrazów i rycin Rozniecające wyobraźnię szarże husarii.   I na wszystkich frontach światowej wojny, Walczyli niezłomni przodkowie nasi, Przecierając bitewne swe szlaki, Zadawali ciężkie znienawidzonemu wrogowi straty.   A swym męstwem niezłomnym, Podziw całego świata budzili, Wierząc że w blasku zasłużonej chwały, Zapiszą się w naszej wdzięcznej pamięci…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii… Pseudohistoryków piórem niegodnym, Ni ranić Prawdy ostrzem tez kłamliwych, Wichrami pogardy miotanych.   Nie pozwólmy by z ogólnopolskich wystaw, Płynął oczerniający naszą historię przekaz, By w wielowiekowych uniwersytetów murach, Padały szkalujące Polskę słowa.   Nie pozwólmy bohaterom naszym, Przypisywać niesłusznych win, To o naszą wolność przecież walczyli, Nie szczędząc swego trudu i krwi.   Nie pozwólmy ofiar bezbronnych, Piętnem katów naznaczyć, By potomni kiedyś z nich drwili, Nie znając ich cierpień ni losów prawdziwych.   Przymusowo wcielanych do wrogich armii, Znając przeszłość przenigdy nie pozwólmy, Stawiać w jednym szeregu z zbrodniarzami, Którzy niegdyś świat w krwi topili.   Nie pozwólmy katów potomkom, Zajmować miejsca należnego ofiarom, By ulepione kłamstwa gliną Stawiali pomniki dawnym ciemiężycielom.   Bo choć ludzie nienawidzący polskości, W gąszczach kłamstw swych wszelakich, Sami gotowi się pogubić, Byle polskim bohaterom uszczknąć ich chwały,   My z ojczystej historii kart, Czynić nie pozwólmy urągowiska, By gdy oczy zamknie nam czas, I potomnym naszym drogowskazem była.   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…    Pośród rubasznych śmiechów i brzęku mamony, Ni kłamstw o naszej przeszłości szerzyć, W cieniu wielomilionowych transakcji biznesowych.   Nie pozwólmy by w niegodnej dłoni pióro, Kartek papieru bezradnie dotykając, O polskiej historii bezsilne kłamało, Nijak sprzeciwić się nie mogąc.   Nie pozwólmy by w polskich gmachach, Rozpleniły się o naszej historii kłamstwa, By przetrwały w wysokonakładowych publikacjach, Polskiej młodzieży latami mącąc w głowach…   Choć najchętniej prawdą by wzgardzili, By wyrzutów sumienia się wyzbyć, Wszyscy perfidnie chcący ją ukryć, Przed wielkimi tego świata umysłami,   Cynicznych pseudohistoryków wykrętami, Wybielaniem okrutnych zbrodniarzy, Nie zafałszują przenigdy prawdy Ci którzy by ją zamilczeć chcieli.   I nieśmiertelna prawda o Wołyniu, Przebije się pośród medialnego zgiełku, Dotrze do ludzi milionów, Mimo zafałszowań, szykan, zakazów.   Gdy haniebnych przemilczeń i półprawd, Istny sypie się grad, A skandaliczne padają wciąż słowa Milczeć nie godzi się nam.   Przeto straszliwą o Wołyniu prawdę, Nie oglądając się na cenę Odważnie wszyscy weźmy w obronę Głosząc ją z czystym sumieniem…   Nie pozwólmy zafałszowywać historii…  Prawdy historycznej ofiarnie brońmy, Czci i szacunku do bohaterów naszych, Przenigdy wydrzeć sobie nie pozwólmy.   Przeto strzeżmy wiernie ich pamięci, Na ich grobach składając kwiaty, Nigdy nikomu nie pozwalając ich oczernić, Na łamach książek, portali czy prasy…   Nie pozwólmy by upojony nowoczesnością świat, Zapomniał o hitlerowskich okrucieństwach i zbrodniach, By bezsprzeczna niemieckiego narodu wina, W wątpliwość była dziś poddawana.   Pamięci o zgładzonych w lesie katyńskim, Mimo wciąż żywej komunistycznej propagandy, Na całym świecie niestrudzenie brońmy, W toku burzliwych dyskusji, polemik.   O bestialsko na Wołyniu pomordowanych, Strzeżmy tej strasznej bolesnej prawdy, O tamtym krzyku ofiar bezbronnych, O niewysłowionym cierpieniu maleńkich dzieci.   Walecznych ułanów porośniętych mchem mogił,  Strzeżmy blaskiem zniczy płomieni, Pamięci o polskich partyzantach niezłomnych, Strzeżmy barwnych wierszy strofami,   Bo czasem prosty tylko wiersz, Bywa jak dzierżony pewnie oręż, Błyszczący sztylet czy obosieczny miecz, Zimny w gorącej dłoni pistolet…   Ten zaś mój skromny wiersz, Dla Historii będąc uniżonym hołdem, Zarazem drobnym sprzeciwu jest aktem, Przeciwko pladze wszelakich jej fałszerstw…                      
    • ładnie   chłodne spojrzenia poranków pochmurne deszczowe dni a przecież nie raz się trafi że słońce kasztan da mi   na krzakach żółci się pigwa pod drzewem niejeden grzyb nad nami czerwień jarzębin wiatr z liśćmi rozpoczął gry ...
    • @Somalija stałaś tam, stojąc w słońcu. a wiatr rozwiewał ci włosy. to było wtedy, kiedy o wieczorze liliowe zapalały si,e obłoki, w którymś lipcowym dniu gorącego lata, w którejś znojnej godzinie podwieczornego skwaru...
    • @Nata_Kruk

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       A ja Ciebie i Twoje komentarze :)
    • głody ciebie tworzą omamy lśnienia podbite hormonami  puste przebiegi  złe noce alkoholicznej zorzy    poprzez łzy  widzę niewiele  dłońmi mogą sięgnąć jedynie  już wilgotniej małej  i rozlewać zimne orgazmy    noszę smutne ciało  przeniknięte tęsknotą  z pragnienia zatracam     siebie           
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...